Εδώ γίνεται μια προσπάθεια αποσυμβολισμού των Πρωθυπουργικών δηλώσεων για να δούμε τι θα έλεγε ο ΓΑΠ εάν τον είχαμε αφήσει ελεύθερο να εκφραστεί έτσι όπως θα έπρεπε.
(Τα σκούρα γράμματα μέσα στις παρενθέσεις είναι ο αποσυμβολισμός των λεγόμενων του Πρωθυπουργού)
Φίλες και φίλοι, πέρασε ήδη ένας χρόνος, από τη στιγμή που οι πολίτες πήραν απόφαση, ότι η χώρα μας πρέπει να αλλάξει. (Υπάρχει πολίτης, όχι πολιτικός, που να πιστεύει ότι εάν ήξεραν οι Έλληνες το τι θα άλλαζε θα ψήφιζαν την αλλαγή που πρεσβεύει η Κυβέρνηση) ?
Μας εμπιστεύτηκαν τη μεγάλη ευθύνη της υλοποίησης αυτών των αλλαγών. Περάσαμε ένα χρόνο αδιάκοπης προσπάθειας, πρώτα απ’ όλα, για να σώσουμε την πατρίδα από την χρεοκοπία. (Υπάρχει πολιτικός, όχι πολίτης, που να μη το ήξερε και δεν το έλεγε?) Το αποτέλεσμα είναι ότι, σήμερα, βρισκόμαστε σε έναν καλύτερο δρόμο, αλλά ταυτόχρονα βρισκόμαστε και σε ένα κομβικό σημείο. (Κοινώς μη χαλαρώνουμε γιατί ακόμη δεν τελειώσαμε.)
Η προσπάθεια, γνωρίζω ότι, ήταν επίπονη για όλους και αυτό αναγνωρίζεται πια και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και παντού (Ο πιο καλός ο μαθητής είμαι εγώ στην τάξη των αγορών). Πρώτη μας προτεραιότητα είναι να άρουμε κάθε βάρος από όλους εκείνους τους συμπολίτες μας, που κλήθηκαν να συμβάλουν για να σωθεί η πατρίδα μας. (Όσο ζω ελπίζω) Και δεν ξεχνώ τις θυσίες των απλών πολιτών, των συνταξιούχων, των εργαζομένων (γνωρίζοντας ότι οι Έλληνες ξεχνούν, το έχει πει κι ο «επίτιμος»). Θα είναι οι πρώτοι που θα λάβουν το μέρισμα της επιτυχίας, μόλις η Ελλάδα ορθοποδήσει (Έχει ο Θεός, να ζήτε να το χαρείτε.)
Σήμερα, βρισκόμαστε στο σημείο όπου, είτε αποφασίζουμε ότι συνεχίζουμε μπροστά, όχι μόνο για τη σωτηρία, αλλά και για την αναμόρφωση της χώρας μας, για να χτυπήσουμε δηλαδή τα αίτια της κρίσης, ή ότι πάμε πάλι πίσω, στη χρεοκοπία. Ή χτίζουμε πάνω στη μέχρι σήμερα πορεία μας και την ολοκληρώνουμε, ή αφήνουμε την προσπάθεια να πάει χαμένη, μαζί με τις θυσίες ενός ολόκληρου λαού. (Άλλο ένα δίλλημα μετά το «Καραμανλής ή Τανκς. Ή μαζί μας και στην κόλλαση ή με τους άλλους και στο διάολο, η απόφαση δική σας)
Προσωπικά, είμαι αισιόδοξος γιατί, για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, στη χώρα μας, πνέει ένας αέρας αλλαγής. («Παπανδρεϊκός Πολιτικός Λόγος») Οι πολίτες, (όχι οι πολιτικοί αν και τα φάγαμε παρέα!) οι ίδιοι οι άνθρωποι που πληρώνουν τις συνέπειες της κρίσης, (ενώ οι κλέφτες είτε νομοθετούν, είτε διοικούν, είτε πίνουν γελώντας στην υγειά του Έλληνα) ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, καταλαβαίνουν καλύτερα από τον καθένα μας, (τους πολιτικούς που είναι στην απέξω) στην καθημερινότητά τους, ότι η χώρα μας πρέπει και μπορεί να αλλάξει. (Οι Έλληνες άντε και το πιστεύουν, οι πολιτικοί το θέλουν? γιατί είτε το πιστεύουν είτε όχι, καρφάκι δεν τους καίγεται)
Πρέπει να αφήσουμε πίσω μας νοοτροπίες, ξεπερασμένους θεσμούς και πρακτικές, όλα αυτά που μας οδήγησαν εδώ, για να δημιουργήσουμε πια μια καλύτερη χώρα για όλους. (Τέτοιες αλλαγές γίνονται μόνο με ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ. Τολμάνε όμως οι πολιτικοί να το προτείνουν?)
Η προσπάθεια μετάβασης σε αυτή την Ελλάδα, στην Ελλάδα της δικαιοσύνης, της ανάπτυξης, δεν είναι εύκολη (για τους πολίτες όχι για τους πολιτικούς). Και γίνεται ακόμα πιο επιτακτική αυτή η αλλαγή (από τους πιστωτές μας), γιατί είναι ανάγκη να κάνουμε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα όσα δεν κάναμε για πολλά χρόνια στον τόπο αυτό (αλλιώς θα χάσουν τα λεφτά που μας δάνεισανε, κι όταν χάνουν γίνονται πιο άγριοι.)
Να μαζέψουμε το πραγματικό χάλι που βρήκαμε στα δημόσια οικονομικά μας, να τα βάλουμε σε τάξη, (μη ξεχάσουμε να πετάξουμε ότι κρύβαμε από κάτω) να πείσουμε για την αξιοπιστία μας (τις αγορές), για την ειλικρίνεια της προσπάθειάς μας (τους πιστωτές μας), για τη βούλησή μας να αλλάξουμε τους θεσμούς της Πολιτείας μας (αρκεί να μας ξαναψηφίσετε το 2013 για να αλλάξουμε το Σύνταγμα), ώστε να εμπεδώσουμε ένα πλαίσιο ευνομίας (όπως λέμε "δίκαιη δίκη" # "παραδικαστικό") για όλους (τους πολιτικούς) , με συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού (ασφαλώς και πρώτα η υγεία γιατί το κόστος “και τα κέρδη” των φαρμάκων είναι τεράστιο), καθώς και ένα κράτος αποτελεσματικό, ευέλικτο και επιτελικό, (τα προβλήματά σας όχι στον Υπουργό αλλά στον Περιφερειάρχη) που θα είναι αρωγός του πολίτη (του δικού μας πολίτη), με ευαισθησία απέναντι στον (δικό μας) πολίτη, για τις ανάγκες του κάθε πολίτη ξεχωριστά (διαίρει και βασίλευε) αλλά και για την ανάπτυξη (τη χρονιά των εκλογών).
Αυτό είναι το σχέδιό μας (της Κυβέρνησης και των Πιστωτών και Προμηθευτών μας) για το επόμενο χρονικό διάστημα (μέχρι τις εκλογές) , ώστε το πατριωτικό μας καθήκον (άρθρο 120 παράγραφος 4 του Συντάγματος) να σώσουμε την Ελλάδα από τη χρεοκοπία, που ξεκίνησε πέρυσι (όχι η χρεωκοπία, γιατί αυτή έχει ξεκινήσει πολλά χρόνια πρίν), να το ολοκληρώσουμε φέτος (φέτα......), με τις μεγάλες αλλαγές (εδώ τρομάζετε), προκειμένου το 2011, να είναι η χρονιά κατά την οποία, η σημερινή προσπάθεια που κάνει ολόκληρος ο Ελληνικός λαός, να στεφθεί από επιτυχία.
Να είναι το 2011 η τελευταία χρονιά της ύφεσης, ώστε το 2012 να μπούμε και πάλι στην ανάπτυξη, με υγιείς όρους και, το 2013 (χρονιά εκλογών), να έχουν μπει πια γερές βάσεις για μια διαφορετική, καλύτερη και δικαιότερη Ελλάδα (για την οποία θα πρέπει, τι πρέπει δηλαδή επιβάλλεται να μας ξαναψηφίσετε). Και βέβαια, να αρθούν τόσες αδικίες (που σας κάναμε για το καλό σας), αυτές του παρελθόντος (δηλαδή αυτές του 2009-2010), όπως και τα βάρη που επωμίστηκαν οι ασθενέστεροι (σύμφωνα πάντα με το σοσιαλιστικό δόγμα του οποίου ηγούμαι παγκοσμίως ως Πρόεδρος της Διεθνούς Σοσιαλιστικής), οι οποίοι αναγκαστικά (δεν φταίμε εμείς, οι άλλοι μας πήραν το πιστόλι που είχαμε βάλει στο τράπέζι και μας απείλησαν) στήριξαν την υπερπροσπάθειά μας (όπως λέμε το παλούκομα), να μην αφήσουμε (εμείς οι πολιτικοί) την πατρίδα μας (και φύγουμε πίσω στα ξένα) να καταρρεύσει (μαζί με τα χρεή και τους Έλληνες).
Όλος αυτός ο σχεδιασμός προϋποθέτει ορισμένα πράγματα (κι άλλα μέτρα) για να πάει καλά. Πάνω απ’ όλα, προϋποθέτει μια κοινωνία με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συνοχή, ενότητα (λαός ενωμένος ποτέ νικημένος), και σιγουριά (των πιστωτών μας ότι θα πάρουν τα δανεικά πίσω). Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βρισκόμαστε εδώ όλοι μαζί, όλοι οι κοινωνικοί εταίροι.
Παράλληλα με την προσπάθεια που κάνουμε για να αλλάξουμε την Ελλάδα, θα καταβάλουμε ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια (κι άλλα μέτρα) για να προστατέψουμε τους πολίτες τους εργαζόμενους, (με περισσότερους ένστολους υπαλλήλους στο υπουργείο προστασίας του πολίτη), σε όλη αυτή την πορεία, αλλά και στο μέλλον. Να εγγυηθούμε (προς τους πιστωτές μας και τις αγορές), πολίτες (χαμηλού κόστους) ενεργούς και με προοπτική (για ακόμη πιο φτηνά).
Η ανεργία αποτελεί το νούμερο ένα πρόβλημα που έχουμε μπροστά μας (και δεν μείωσε και τον πληθωρισμό η αύξηση του οποίου προήλθε από τους φόρους, φόρους, φόρους..). Δεν έχει νόημα σήμερα (ενώ προεκλογικά είχε νόημα)να λέει κανείς ψέματα για τα πραγματικά προβλήματα και να καλλιεργεί απλώς εντυπώσεις. Η ανεργία στη χώρα μας υπάρχει (υπήρχε και θα υπάρχει) και, υπάρχει σήμερα, ως συνέπεια μιας οικονομίας, που αργοπέθαινε εδώ και χρόνια (ποιος να φταίει άραγε?).
Στόχος μας, είναι να χτυπήσουμε τη ρίζα των προβλημάτων, διότι είχαμε (να μια αλήθεια) σβησμένες τις μηχανές της ανάπτυξης εδώ και πολύ καιρό (από τις εκλογές δεν τις άναψαν ποτέ). Και παράλληλα, η χώρα μας (εμείς δηλαδή η Κυβέρνηση) δεν φρόντιζε να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο, ώστε μέσα από μια βιώσιμη οικονομία να αυξήσει τις θέσεις εργασίας. (Κρίση συνειδήσεως)
Πολλές επιχειρήσεις είχαν γίνει απολύτως εσωστρεφείς, βασίζονταν στις συναλλαγές που είχαν με το κράτος (εκεί υπήρχε η διαφθορά και η “κονόμα” όπως λένε στην αγορά), ενώ η δραστηριότητά τους στρεφόταν εν πολλοίς στο πώς θα εξασφαλίσουν τις κάθε είδους επιδοτήσεις (αυτοί, ψήφους εμείς) , αλλά χωρίς κανένα αναπτυξιακό μέλλον. Μόνο κατανάλωση (πάρε κόσμε) ή παρασιτική επιβίωση (κι εγώ τι θα κερδίσω για να στο υπογράψω, ή να στο προωθήσω ή ..ή ... ?).
Και σήμερα, για να μπορούμε να πούμε ότι αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα σε βάθος, (χρόνου μέχρι τις εκλογές αφενός των περιφερειών τον Νοέμβρη αφετέρου τις Εθνικές το 2013) οφείλουμε πρώτον, να αλλάξουμε το παραγωγικό μοντέλο (?), να στραφούμε σε βιώσιμη ανάπτυξη (χωρίς επιδοτήσεις και κρατικές προμήθειες?), σε καθαρή ενέργεια (όχι άλλο κάρβουνο), σε πράσινη ανάπτυξη (του ΠΑ.ΣΟ.Κ), σε επενδύσεις (άρα και % προμήθειες )– και ήδη, το κράτος (όχι η Κυβέρνηση?) δημιουργεί αυτό το νέο πλαίσιο.
Δεύτερον, να παλέψουμε (εσείς ο λαός δηλαδή), ώστε να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της οικονομίας μας (απέναντι στους πιστωτές μας), για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε πρόσβαση στις αγορές (και να συνεχίσουμε να δανειζόμαστε), να ανοίξει η λεγόμενη «διατραπεζική» αγορά για τις ελληνικές τράπεζες (καθώς είχε πάψει η μια τράπεζα να εμπιστευεται την άλλη) – ήδη, είμαστε σε καλό δρόμο (τόσες πιστώσεις και τόσα άλλα κάναμε γιαυτές) – και να μπορέσει πάλι να κυκλοφορήσει ρευστό (στις τσέπες μας “ως κράτος φυσικά” μέσα από) στις επιχειρήσεις της χώρας.
Αυτή τη φορά, όμως, το χρήμα δεν πρέπει να πάει στράφι (όπως πάει τα τελευταία 180 χρόνια) δεν πρέπει να πάει στις τσέπες λίγων και «ημετέρων» (που τα φάγαμε μαζί όπως είπε και ο κος Αντιπρόεδρος). Υπόσχομαι (στην τιμή σου? γιατί η τιμή τιμή δεν έχει) στον Ελληνικό λαό (ψηφοφόρους) ότι, πλέον στη χώρα, θα επικρατήσει η διαφάνεια, η δικαιοσύνη, η πρόοδος του συνόλου – και όχι μερικών «ημέτερων». (Αλήθεια τις θα τους κάνετε τους ολίγους και «ημέτερους»?)
Όμως, παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε ακόμα στην καρδιά της ύφεσης (που σημάινει ότι ανάπτυξη τουλάχιστον το 2013 και όχι το 2012), ακόμα και τώρα, μέσα στην κρίση, εμείς κάνουμε κάθε προσπάθεια για να κινητοποιήσουμε όλους τους μηχανισμούς που έχουμε στα χέρια μας (καθώς όλοι οι άλλοι μηχανισμοί π.χ προϋπολογισμός κλπ τους έχουμε παραδώσει στα χέρια των πιστωτών μας). Και γνωρίζουμε ότι αυτοί οι μηχανισμοί του κράτους (που μας έχουν αφήσει να διαχειριζόμαστε) έχουν τεράστιες αδυναμίες, αλλά τους κινητοποιούμε, (σπρώχτε όλοι μαζί) ώστε να παλέψουμε με την ανεργία, να διατηρήσουμε τις ήδη υπάρχουσες θέσεις εργασίας και, βεβαίως, να δημιουργήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες. (το μη χείρον βέλτιστον)
Στόχος μας, η συνοχή στην κοινωνία μας, να δώσουμε την ευκαιρία ιδιαίτερα στους νέους (που δεν έχουν φύγει στο εξωτερικό). Τους χρειαζόμαστε περισσότερο απ’ όλους για την καινοτομία, τη δημιουργία, την πρωτοβουλία τους, στην προσπάθεια να κάνουμε όλοι μαζί τη χώρα μας διαφορετική, καλύτερη (Εσείς το θέλετε, οι υπάρχοντες «βολεμένοι» θέλουν τους νέους στα πόδια τους ?)
Τους χρειαζόμαστε να μείνουν στην Ελλάδα, να βρουν δουλειά (με 550 ευρώ), να πατήσουν γερά στα δικά τους πόδια, να πάρουν πρωτοβουλίες (όταν πάψουν να είναι νέοι), σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, που οι επιχειρήσεις (όχι οι επιχειρηματίες) αντιμετωπίζουν προβλήματα βιωσιμότητας .
Το ίδιο ισχύει και για μια άλλη, πολύ μεγάλη κατηγορία πολιτών (ψηφοφόρων), τις γυναίκες, για τις οποίες υπάρχουν στοιχεία, που δείχνουν μεγάλη άνοδο της ανεργίας (γιατί άραγε?). Μετά από πολλή δουλειά, μέσα σε ένα πολυδαίδαλο και γραφειοκρατικό σύστημα (ποιός το ταίζει χρόνια τώρα το θηρείο της γραφειοκρατίας?), όπως ανακοίνωσα και πριν από ένα μήνα στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (από συνήθεια), ξεδιπλώνουμε ένα ολοένα και πιο ισχυρό δίχτυ προστασίας (ο ιστός της αράχνης).
Με κίνητρα, που φτάνουν τα 2,6 δις ευρώ (είδατε που σας έλεγα ότι λεφτά υπάρχουν) για τη δημιουργία (δεν το νομίζω) ή τη διατήρηση 670 χιλιάδων θέσεων εργασίας (ουάου!!). Αλλά και με ευκαιρίες για την επιχειρηματικότητα. Συνολικά, πρόκειται για 17 προγράμματα του ΟΑΕΔ, σε συνεργασία και με άλλα Υπουργεία (προσοχή στη γραφειοκρατία), προγράμματα στοχευμένα (στην μείωση του κόστους εργασίας) που, είτε απευθύνονται αποκλειστικά, είτε δίνουν αυξημένα κίνητρα, στους νέους, στις γυναίκες, στους μακροχρόνια άνεργους, στους άνεργους πολύτεκνους, στους απολυμένους μεγάλης ηλικίας, αλλά και στην πιο ευαίσθητη κατηγορία, τα άτομα με αναπηρία.
Η στόχευσή μας είναι στους συμπολίτες μας (εργοδότες), που πλήττονται με μεγαλύτερη ένταση από την οικονομική κρίση. Άλλα είναι τα προγράμματα που αφορούν στην επαγγελματική (δια βίου) εκπαίδευση, και άλλα – που είναι ιδιαίτερης σημασίας – για τους εργαζόμενους που απειλούνται από την κρίση (να πούμε και κατι για τους εργαζόμενους).
Εδώ, θα ήθελα να ζητήσω από όλους (τους πολίτες όχι τους πολιτικούς) την συνεργασία σας για την υλοποίηση αυτών των προγραμμάτων διότι, όπως ξέρετε, οι μηχανισμοί του κράτους είναι γραφειοκρατικοί (και δεν προκειτε να αλλάξουν). Εσείς είστε οι κοινωνικοί εταίροι (εμείς οι πολιτικοί), οι οποίοι και (εσείς όχι εμείς) γνωρίζετε καλύτερα, και μπορείτε καλύτερα να εφαρμόσετε και να αξιοποιήσετε αυτά τα προγράμματα (ξέρετε όπως παλιά, για να μη ξεχνιόμαστε). Είναι στη διάθεσή σας (να μας πείσετε να σας βοηθήσουμε).
Όπως βεβαίως, περιμένουμε τις επιμέρους παρατηρήσεις και προτάσεις σας στα προγράμματα, τα οποία θα αναλυθούν λεπτομερώς από την Υπουργό Εργασίας (και άλλες ημέτερες δημοκρατικές δυνάμεις). Περιμένουμε τις προτάσεις σας, (παρακαλώ να μην διαφέρουν από τις δικές μας γιατί θα μας πάρει κάνα δυο χρόνια να το συζητάμε και στο τέλος θα γίνει αυτό που θέλουμε εμείς) για να τις αξιοποιήσουμε (προεκλογικά), ώστε να είναι ακόμα πιο στοχευμένες, ακόμα πιο αποτελεσματικές, οι δράσεις τις οποίες εμείς (προσέξτε παρακαλώ όχι το κράτος ΕΜΕΙΣ η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ) χρηματοδοτούμε (με τα χρήματά σας, και σας ευχαριστούμε).
Γνωρίζω ότι αγωνιάτε (για το μέλλον της θέσης σας όπως και εμείς βέβαια) για όσους εκπροσωπείτε – και δικαίως – είτε είναι φορείς των εργοδοτικών Οργανώσεων (το δίκαιο να λέγετε), για τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων (τους), είτε είναι συνδικαλιστικοί φορείς, για τα δικαιώματα και την προοπτική των εργαζομένων (τους) (κτητικότητα). Όμως, η σημερινή κρίση, που φαινομενικά μας χωρίζει (τους πολίτες από τους πολιτικούς), είναι τελικά αυτό που μας ενώνει (καθώς μαζί τα φάγαμε). Είναι το κίνητρο για να δουλέψουμε μαζί (οι πολιτικοί με τους συνδικαλιστές και τους εκπροσώπους των εργοδοτών. Τον λαό ποιος τον υπολογίζει), να δουλέψετε (εμείς αρκετά δουλέψαμε τον κόσμο, τώρα είναι η σειρά σας) και μαζί και να υπηρετήσουμε (εδώ όχι μόνοι σας, όλοι μαζί) αυτούς τους στόχους της βιωσιμότητας των επιχειρήσεων, αλλά και τους εργαζόμενους, καθώς και τους συμπολίτες μας που βρίσκονται σήμερα χωρίς δουλειά. (Προσοχή μη τους ξεχνάτε, τουλάχιστον να τους αναφέρετε γιατί πουλάει.)
Οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να είναι βιώσιμες, όταν ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας μας είναι άνεργο και δεν έχει ουσιαστικά καταναλωτική δύναμη (ποιός θα στηρίξει την αισχοκέρδια Ε?). Αντιστρόφως, οι πολίτες δεν μπορούν να βρουν δουλειά, αν οι επιχειρήσεις (όχι οι επιχειρηματίες) της χώρας δεν είναι εύρωστες, βιώσιμες, ανταγωνιστικές και δεν επενδύουν στο (ντόπιο) ανθρώπινο δυναμικό. (Αλλού τρως αλλού πίνεις και αλλού πας και το δίνεις).
Άρα, λοιπόν, η προοπτική μας εξαρτάται από τη συνεργασία μας (Εάν εμείς οι τρεις τα βρούμε ο λαός τι θα κάνει, θα πειστεί για ότι κάνουμε). Και μέσα από την εθνική, κοινωνική συμφωνία (προσοχή όχι συμβόλαιο), εσείς, οι κοινωνικοί εταίροι (όχι εμείς), αποδείξατε πριν από λίγους μήνες τη δύναμη αυτής της συνεργασίας (και δεν μας έχετε πάρει με τις πέτρες). Δείξατε ότι όχι μόνο αντιλαμβάνεστε την κρισιμότητα της περίστασης, αλλά και ότι μπορείτε να παίρνετε αποφάσεις, που συμβάλλουν ουσιαστικά στην κοινωνική συνοχή και την πρόοδο (Εύγε Συνδικαλιστές και Εργοδότες, Εύγε και πάλι Εύγε).
Εμείς (όχι εσείς), ακόμα και σ’ αυτή την περίοδο της μεγάλης οικονομικής στενότητας, αξιοποιούμε τα λεφτά (σας) τα οποία υπάρχουν. Φροντίζουμε (εμείς, καθώς εσείς είστε ανήμποροι και περιορισμένης ικανότητας «για να μας ψηφίζετε και να μας ξαναψηφίζετε») να βρούμε τα εργαλεία (ξερετε τι?) για τη στήριξη των προγραμμάτων για την ανεργία και, πάνω σ’ αυτό θα συνεργαστούμε (όλοι μαζί). αξιοποιώντας και τις δικές σας απόψεις. (Τα “σας”, “μας” και τα “μας”, “μας”)
Αναφέρομαι, πριν κλείσω, σε πέντε συγκεκριμένες προτεραιότητες. Πέντε προτεραιότητες – προγράμματα στήριξης, που ανακοινώνονται σήμερα, τα οποία θα εξελιχθούν το επόμενο δίμηνο, με αυτούς τους πέντε στόχους. (Προσοχή στο “πάρε πέντε” με το χέρι μας που κι αυτό έχει πέντε δάκτυλα)
Αρχή μας, πρώτα απ’ όλα, είναι ότι θα πάμε σε ενεργητικές πολιτικές. Δηλαδή, δεν θέλουμε απλά να στηρίξουμε τον άνεργο, αλλά να τον βάλουμε σε ενεργητικές δράσεις, ώστε να μπει ξανά στη δουλειά. (αρκεί να το πιστέψει και να δεχτεί τη δουλεία)
Πρώτος στόχος, είναι η διατήρηση θέσεων εργασίας και η στήριξη της προσαρμοστικότητας των επιχειρήσεων (είδατε που μας θεωρούν απροσάρμοστους άρα και χρείζοντες κηδεμονίας). Στηρίζουμε οικονομικά τις επιχειρήσεις (και δια αυτών τους επιχειρηματίες) που πλήττονται από την ύφεση, για να διασφαλίσουμε τις υπάρχουσες θέσεις εργασίας (όχι νέες θέσεις εργασίας). Επιδοτούμε τις επιχειρήσεις, καλύπτοντας τις ασφαλιστικές εισφορές (των εργοδοτών και όχι των εργαζομένων), για να προσαρμόσουν στις νέες συνθήκες το (απροσάρμοστο) εργατικό τους δυναμικό, ώστε να μην χρειαστεί να απολύσουν (όσο διαρκεί η επιδότηση) εργαζόμενους, να μειώσουν δηλαδή το λειτουργικό τους κόστος (ή άλλως να αυξήσουν τα κέρδη τους καθώς η επιδότηση αφορά μόνο τις εργοδοτικές εισφορές).
Δεύτερος στόχος, είναι η ένταξη των νέων στην αγορά εργασίας και η απόκτηση εργασιακής εμπειρίας (βλέπε απασχόληση χαμιλού κόστους τύπου stage), διότι έχουμε το φαινόμενο στη χώρα μας, οι νέοι να μένουν μακριά από την αγορά εργασίας μετά τις σπουδές τους (εργασία σύμφωνη με τις σπουδές τους), για πολλά χρόνια (τις περισσότερες φορές ποτέ), πράγμα που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την ένταξή τους μετά.
Άρα, λοιπόν, τα προγράμματα αυτά είναι προσανατολισμένα στην απόκτηση εργασιακής εμπειρίας για νέους, εργαζόμενους και ανέργους, μέσω τοπικών ολοκληρωμένων προγραμμάτων (πάλι με επιδότηση), όπως αυτό των εργαζομένων που έχει ξεκινήσει στο Νομό Καστοριάς, αλλά και προγραμμάτων στήριξης νέων, ελεύθερων επαγγελματιών και επιστημόνων. (επιδοτούμενη κρατικοδίαιτη «ανάπτυξη»)
Τρίτος στόχος, είναι η επανένταξη ανέργων, με ολοκληρωμένα προγράμματα, για ανέργους επιχειρήσεων οι οποίες προχώρησαν σε μαζικές απολύσεις, αλλά και η χορήγηση της επιταγής επανένταξης των ανέργων στην αγορά εργασίας, αντί δηλαδή για το κλασικό επίδομα ανεργίας. (Ο εργοδότης στον εργαζόμενο: Δώσε μου την επιταγή από το ταμείο ανεργίας,να μου δουλεύεις τσάμπα και για τον κόπο σου να στη δίνω πίσω, αφού μου πεις και ευχαριστώ). Αυτός ακριβώς είναι και ο στόχος μας, να κρατήσουμε ενεργό τον εργαζόμενο, και όχι απλά να τον αφοπλίσουμε, μέσα από μία προστασία μεν (ποιος είδε πουθενά μέχρι τώρα την ύπαρξη προστασίας?), η οποία, όμως, δεν δίνει προοπτική. (γι' αυτό και όλα που αποφασίσαμε δεν στηρίζονται στη κρατική προστασία και επιδότηση, αλλά στην επιχειρηματική αναπτυξιακή προσπάθεια των επενδυτών και της ελεύθερης αγοράς!"ανέκδοτο")
Τέταρτος στόχος, είναι η ένταξη και υποστήριξη των γυναικών στην αγορά εργασίας. Να αποκαταστήσουμε τις ίσες ευκαιρίες ανδρών και γυναικών, αλλά και να βοηθήσουμε τις γυναίκες με σχεδιασμένα προγράμματα, γυναίκες που έχουν πραγματική ανάγκη και χρειάζονται ενεργό υποστήριξη για να ενταχθούν στην αγορά εργασίας. (Ξεχάσαμε την Ελληνίδα μάνα την οποία επιδοτούμε να δουλεύει φτηνά και να μεγαλώνει τα παιδιά της με βάση την κουλτούρα της «αλλοδαπής» νταντάς.)
Πέμπτος στόχος, είναι η στήριξη ατόμων με αναπηρία και άλλων ευπαθών κοινωνικών ομάδων – εδώ, και με προγράμματα επιδότησης ασφαλιστικών εισφορών – ώστε να υπάρχουν κίνητρα για τις επιχειρήσεις, προκειμένου να προσλαμβάνουν άτομα με αναπηρία ή άτομα που προέρχονται από ευπαθείς ομάδες, όπως αποφυλακισμένοι ή εξαρτημένοι από τοξικές ουσίες, άτομα που διαθέτουν όμως αστείρευτες δυνάμεις, που έχουν δεξιότητες και περιμένουν μια ουσιαστική ευκαιρία και στήριξη, για να ενταχθούν με αξιοπρέπεια στην παραγωγική, οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου. (Προσοχή στην εκμετάλευση του ανθρώπινου πόνου)
Έχουμε κάνει κάθε προσπάθεια (αρκεί η προσπάθεια?), ώστε η διαδικασία υποβολής αιτήσεων γι’ αυτά τα προγράμματα να είναι και διαφανής και σαφής και εύκολη και γρήγορη (προσοχή στους μεσάζοντες, πολιτικούς και μη, «αρπάχτες»). Σε πρώτη φάση, οι αιτήσεις θα γίνονται ηλεκτρονικά, μέσα από τις δομές του ΟΑΕΔ, με αναμόρφωση των υφισταμένων δομών των υπηρεσιών απασχόλησης, ώστε να έχουμε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Και σε δεύτερη φάση, βεβαίως, θα ενταχθούν και θα ενεργοποιηθούν, μέσα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους, όπου θα έχετε τον πρώτο λόγο (εμείς τον τελευταίο), αλλά και με άλλους μη κυβερνητικούς οργανισμούς (πότε αυτοί οι οργανισμοί θα βγουν με διαφάνεια στην επιφάνεια? ), για την υλοποίηση πολλών δράσεων.
Θέλουμε να αξιοποιήσουμε τις δικές σας δομές (για το καλό μας), αυτά που εσείς διαθέτετε, όπως το Ινστιτούτο Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ, και για το σχεδιασμό, και για την υλοποίηση, αλλά και για την αξιολόγηση των προγραμμάτων. Προσανατολιζόμαστε (προσοχή στον κίνδυνο αποπροσανατολισμού) στη δημιουργία και αποτελεσματικών δομών σχεδιασμού (πραγματικών ή πλασματικών?), και αξιολόγησης αυτών των προγραμμάτων, ώστε να μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι αυτά τα λεφτά πιάνουν τόπο (και ψήφους). Κάθε ευρώ που δαπανούμε για κοινωνικά προγράμματα, να πολλαπλασιάζεται σε νέες θέσεις εργασίας.
Προχωράμε επίσης και στη διεθνή συνεργασία. Ήδη, όπως ξέρετε, έχω ανακοινώσει τη συνεργασία μας με ένα Ινστιτούτο στη Σουηδία (α ρε! δεύτερη πατρίδα), υπό την ηγεσία του Γιοακίμ Πάλμε, αλλά σε συνεργασία και με τον ΟΟΣΑ, καθώς και με το Διεθνές Γραφείο Εργασίας, για την αξιολόγηση και την καταλληλότητα των προγραμμάτων αυτών.
Έχουμε ποσοτικούς στόχους, αλλά και ποιοτικούς στόχους, τους οποίους θα συζητήσουμε μαζί σας και, βεβαίως, θα καταγράφουμε με το πληροφοριακό σύστημα που (θα) έχουμε, τις ανάγκες που υπάρχουν και που προκύπτουν από τη ζωή, αν θέλετε (εάν δεν θέλετε πάλι φίλοι). Όμως, κάνουμε και κάτι ακόμα, το οποίο θεωρώ επίσης σημαντικό για την αναμόρφωση ολόκληρου του συστήματος (σοσιαλιστικής) πρόνοιας στη χώρα μας που, όπως είπα, είναι και πολυδαίδαλο (την Αριάδνη γρήγορα) και, πολλές φορές (μάλλον όλες τις φορές), αδιαφανές και, σίγουρα, σε μεγάλο βαθμό, και αναποτελεσματικό – χρήματα (που είναι τα λεφτά?) , που δεν πιάνουν τόπο, που δεν χτυπούν την ανεργία, που δεν αντιμετωπίζουν τη φτώχεια (που πάνε στους λίγους και στους ημέτερους).
Άρα, λοιπόν, κάναμε μια καταγραφή (του δημόσιου χρέους)– όπως κάναμε και την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων (σίγουρα?) – των κοινωνικών και προνοιακών επιδομάτων (τα οποία και θα κόψουμε), όλων των παροχών που λαμβάνει κάθε πολίτης (σήμερα ναι αύριο ποιος το ξέρει?), κάθε άνεργος, κάθε εργαζόμενος. Έτσι, θα μπορούμε να διασταυρώνουμε πληροφορίες, να γνωρίζουμε ποιοι πραγματικά ωφελούνται, από ποιες πηγές, για ποιο σκοπό και αν αυτά είναι αποτελεσματικά.
Αυτές είναι μεγάλες τομές, οι οποίες βεβαίως χρειάζονται, όπως είπα, τη δική σας συνεργασία, των (δικών μας) κοινωνικών εταίρων. Σε σας θα βασιστούμε για τις συνέργειες και την κοινή δράση. Και θέλω να σας ευχαριστήσω και πάλι, που δίνουμε τα χέρια μεταξύ μας (πάντα), για να δουλέψουμε μαζί (τον κόσμο). Είμαι βέβαιος ότι, αν το κάνουμε συστηματικά, ο δρόμος για την έξοδο από την (πολιτική) κρίση θα είναι πολύ πιο σύντομος (για εμάς) και λιγότερο επώδυνος για όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες.
Να σας ευχαριστήσω και πάλι και να παραδώσω τη σκυτάλη (της κοινωνικοσοσιαλιστικής σκυταλοδρομίας) στην κυρία Κατσέλη, για να μας δώσει περισσότερες λεπτομέρειες για τα προγράμματα αυτά. («Πάρε πέντε» απ’ τόνα χέρι παρά δέκα και απ΄τα δύο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου